Czas nam leci. Oj leci. Już prawie koniec wakacji. Za chwilę znowu szkoła. Sezon się kończy. To akurat cieszy. Chociaż te dwa miesiące będę także męczące. Marcin wrócił po dwóch tygodniach. Dwa tygodnie temu :) zadowolona jestem i szczęśliwa że mam go już obok siebie. Nie chce tych pieniędzy tylko męża w domu :) na razie kupka się zbiera. M cały czas ma ręce pełne roboty. Także czasu żeby coś zrobić koło domu na razie brak. Ale powoli szopka też powstanie. Na razie się śmiejemy, że drzewo w lesie, a węgiel w kopalni. No ale jak chce mój mąż zgromadzić opał na zimę to najpierw musi mieć miejsce żeby to poskładać.
Czuć już jesień. Dzień jest coraz krótszy. Poranki zimne. Zawsze najbardziej zauważam zmianę lata w jesień. A jeszcze miesiąc lata. Jednak jesień się wkrada.
Praca. Hm praca nie męczy. Męczy mnie atmosfera jaka tam panuje. Dziewczyny robią sobie na złość. Jakieś dziwne, głupie zachowania. Jakieś głupie docinki. Dziwne to jest tam wszystko. Byle do końca października. Postaram się nie zwariować.
Magadalena88
piątek, 19 sierpnia 2016
Czas leci.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
No jesień już za progiem, lato się tylko mignęło. Czasu brak na wszystko, rowerowo czuję się w tym roku niewyżyty, bo albo nie było kiedy, albo pogoda do bani...
OdpowiedzUsuńW pracy nie ma przyjaźni, ot co. Idziesz robisz swoje i wracasz, dobrze jest jak koleżeństwo robi atmosferę. A ja nie robi no to trudno.
Myśmy też mieli wielkie plany co do pieszych wycieczek. Wyszło jak zwykle. Ale jeszcze jedna niedziela przed nami. I cały wrzesień :)
OdpowiedzUsuńTo, że nie ma przyjaźni juz wiem. To nie moja pierwsza praca. Tylko nadal mnie zaskakuje, a nie powinno to jak ktoś wobec drugiej osoby może być podły...
W pracy w wielu wypadkach dopiero wychodzi jakim człowiekiem ktoś jest. Widać niektórzy kochają robić innym źle zamiast pracować.
OdpowiedzUsuńNo ba jesień już według mnie puka do naszych drzwi od jakiegoś czasu. Coraz chłodniej jest, mniej Słońca, więcej deszczu. Trzeba dlatego korzystać z ostatnich dni lata. :)
Nawet 11 powodów do dumy mamy. :)
Pozdrawiam!