Od wczoraj trwa w moim domu dyskusja o adopcji. Może dyskusja to za mocne słowo, ale od pomysłu z adopcja się zaczęło ;) Nie, my nie chcemy adoptować dziecka. Może jeszcze kiedyś los będzie tak łaskawy i nas obdarzy takim maleństwem. Albo moje ciało wróci na właściwe tory. No ale nie o tym miało być. Od początku. Wczoraj odwiedziliśmy Marcina ciocię i wujka. Gdyby mieli po 60 lat napisałabym, że to wujostwo, ale że oni mają po 38 lat to napiszę, że to po prostu Monika i Mariusz ;) Ci sami u których byliśmy w sierpniu na ślubie. I tak wczoraj wieczorem siedzimy, pijemy herbatę i Monika opowiada jak to kiedyś tam Mariusz leżąc już w łóżku, w nocy zapewne, zachwyca się naszym Krzychem. I pyta się jej no jak możliwe, że on nam taki fajny wyszedł ;) grzeczny, poukładany i w ogóle. Bo muszę skromnie przyznać, że fajny ten nasz syn jest ;) czasami da popalić i mój mózg chce wtedy eksplodować. Ale takich sytuacji jest mało. Roześmialiśmy się na to stwierdzenie Mariusza. I on zaproponował adopcje. Że on chętnie się takim dzieckiem zajmie :) taki już fajny samodzielny, czyta, pisze. Nic tylko brać ;) I dzisiaj przy kolacji M opowiada o tej rozmowie mojej mamie. A masz syn jak usłyszał, że wujek się zapytał jak nam się udał taki fajny to stwierdził, że jeden, a porządny :D rozwalił nas. Po prostu mało nie popadaliśmy z krzeseł na podłogę. Rozbawił nas niesamowicie :) Krzychu jest już naprawdę mądrym, małym facetem. Potrafi rozmawiać z Tobą jak ze starym. Ale potrafi też rozbawić Cię do łez. Dzisiaj jak wracaliśmy z treningu to opowiadał mi o koledze z klasy. Ten chłopczyk ma problemy. Tak krótko to ma stwierdzony autyzm, jest opieka psychologa. Jest trudnym dzieckiem. Szkoda tylko, że pani z 40 letnim stażem pracy zachowuje się jak skończona idiotka. No ale to może kiedy indziej. W każdym razie Krzyś do mnie mówi, że on wie o tym , że Kamil ma słabe nerwy i nie ma potrzeby żeby go denerwować. I nie robi tego. Mój syn wie jak ma z nim rozmawiać żeby go nie wytrącić z równowagi. Nie wiem skąd taka wiedza, wrażliwość się u niego wzięła. Skąd taka dojrzałość u 8latka? Może dlatego, że dużo się z nim rozmawia. O wszystkim i o niczym. To wszystko gdzieś w nim zostaje i później nam dowala tekstem jeden ale porządny :)
Magadalena88
Mama jednego, ale porządnego Krzycha ;)
Wszystko zależy od tego co się w domu widzi i co się z niego wynosi.
OdpowiedzUsuńAle fajny post! Takie historyjki rodzinne są najlepsze! Ja też jestem dumna z mojej małej, ale nie o tym teraz: no udał Wam się ten syn! Jeden a porządny, hihi ;))) Dzieci naprawdę wiele czują i rozumieją, tylko dorośli czasami nie dają im dojść do głosu... a tą nauczycielkę to trzeba by wysłać na jakieś szkolenie... Smutne, że tacy ludzie kształcą nasze dzieci.
OdpowiedzUsuńPozdrowionka przesyłamy :)
Wiesz taki talent jest wrodzony, mój mąż który swoje by powiesił na słupie za nim by zdążył coś wytłumaczyć doskonały kontakt ma z córką od koleżanki dziewczynka z autyzmem, od samego początku do niego miała posluch i w ogóle taka więź jakby mi męża kosmici podmienili. Po pewnym czasie zauważyłam, że po prostu ma taki talent do rozmów z "trudnymi" osobnikami.
OdpowiedzUsuńCiekawe historie moim zdaniem.
OdpowiedzUsuńTo co w domu się mówi do dziecka, jak się pewne sprawy tłumaczy właśnie tak może się objawiać w jakichś niecodziennych sytuacjach. Elegancko w takim razie wychowaliście syna. :)
Dlatego zawsze jak rozmawiają z Kamilem Stochem to dziękuje sztabowi, rodzinie i wszystkim, co przyczyniają się do jego sukcesów.
I tak Małysz zrobił coś niesamowitego, bo rozpoczął w Polsce manię na skoki, przed nim właściwie mało który skoczek myślał, że może dorównać, nie mówiąc o przegonieniu czołówki światowej w tamtym czasie. A teraz właściwie co sezon mamy jakieś wieści z drużyn juniorskich czy już nawet tzw. drużyny B.
Pozdrawiam!
Mam nagrany ten film animowany. Muszę kiedyś usiąść i obejrzeć. :)
OdpowiedzUsuńOgólnie w większości animacji dostrzegam pewne mniej lub bardziej ukryte wartości dodane.
Pozdrawiam!